Włochy są jednym z najstarszych regionów uprawy winorośli na świecie. Początkowo na terenie dzisiejszych Włoch uprawiali je Etruskowie i Grecy. Potem produkcja wina rozwijała się w starożytnym Rzymie.
Włochy konkurują z Francją i Hiszpanią o status największego producenta wina na świecie. W zależności od warunków pogodowych produkcja jest nieznacznie większa lub mniejsza niż produkcja wina we Francji. Ponad milion winnic wytwarza ok. 15% światowej produkcji wina. Takie rodzaje win jak: chianti, marsala czy bardolino zyskały popularność na całym świecie.
Włoskie Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa (MIRAF) utworzyło rejestr ponad 350 odmian winorośli nadając im status „uznanych urzędowo”. Poza tym na terenie Włoch uprawiane jest ponad 500 innych odmian. Czterysta odmian jest uznawanych za autochtoniczne odmiany włoskie.
Najczęściej uprawianymi we Włoszech odmianami winorośli są (w kolejności): sangiovese (ponad 10% upraw), catarratto bianco, trebbiano toscano, montepulciano, barbera, merlot, trebbiano romagnolo, negroamaro, moscato bianco, chardonnay, garganega, nero d'avola. W przeciwieństwie do rodzimych szczepów powierzchnia upraw chardonnay wzrosła pomiędzy 1990 a 2000 rokiem niemal dwukrotnie.
Duże znaczenie w poszczególnych regionach mają m.in. aglianico, arneis, cortese, corvina veronese, dolcetto, garganega, greco bianco, nebbiolo, primitivo, verdicchio i vernaccia.
Instytucje regulujące rynek winiarski we Włoszech posługują się kilkustopniową klasyfikacją nadawaną winom pochodzącym z określonych regionów winiarskich.
DOCG (wł. Denominazione di Origine Controllata e Garantita)
DOC (wł. Denominazione di Origine Controllata)
IGT (wł. Indicazione Geografica Tipica)
VdT (wł. Vino da Tavola)
